Kolekcja: Archiwum Felicjana Składkowskiego Sławoja
| Archiwum | Instytut Józefa Piłsudskiego w Londynie |
|---|---|
| Opis kolekcji | Felicjan Sławoj Składkowski (ur. 9 czerwca 1885 w Gąbinie, zm. 31 sierpnia 1962 w Londynie) - doktor medycyny, generał dywizji Wojska Polskiego, premier RP. Od 1905 roku należał do PPS, od 1906 r. do PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Absolwent gimnazjum filologicznego w Kielcach. W roku 1911 ukończył WydziałMedyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Praktykował jako lekarz w Sosnowcu. W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich i służył jako lekarz kolejno: w V batalionie, 1, 7 i 5 pułku piechoty. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, jako poddany rosyjski został internowany w obozie oficerskim w Beniaminowie. W listopadzie 1918 roku uczestniczył w akcji rozbrajania Niemców w Zagłębiu Dąbrowskim, obejmując, w randze kapitana, komendę nad tworzącym się tam Wojskiem Polskim.1 czerwca 1919 otrzymał awans na pułkownika. W 1919-1920 w wojnie polsko-bolszewickiej służył jako szef sanitarny dywizji, potem grupy operacyjnej i armii. W latach 1921-1923 inspektor Oddziałów Sanitarnych WP. W 1924 skierowany na kilkumiesięczny kurs w wyższej szkole wojennej École Supérieure de Guerre w Paryżu. Od 1924 roku generał brygady na stanowisku szefa Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od 13 maja do października 1926 roku został Komisarzem Rządu (w randze wojewody) dla Warszawy. Przez ustępującego ministra spraw wewnętrznych Kazimierza Młodzianowskiego wskazany na następcę. Nominowany przez Piłsudskiego 2 października 1926, kierował resortem przez trzy lata, do 7 grudnia 1929 roku, kiedy to na siedem miesięcy wraca do wojska – zostaje zastępcą szefa administracyjnego armii. Ponownie został ministrem spraw wewnętrznych w drugim rządzie Józefa Piłsudskiego od 3 czerwca 1930 roku. Od 23 czerwca 1931 roku drugi wiceminister spraw wojskowych i szef Administracji Armii (odpowiedzialny za finanse), w marcu 1936 awansowany na generała dywizji. Od 15 maja 1936 pełnił urząd Premiera RP. Opuścił stolicę 7 września 1939, a 30 września złożył dymisję. Internowany w Rumunii, przedostał się, najpierw do Bułgarii, potem do Turcji. W styczniu 1941 został przerzucony do Palestyny, gdzie wstąpił do wojska, otrzymując zadanie prowadzenia inspekcji (pod względem sanitarnym) w jednostkach i instytucjach Armii Polskiej na terenie Palestyny. Już po kilku miesiącach przeniesiony do tzw. II grupy, do końca wojny został oficerem bez przydziału. W 1947 wyjechał do Wielkiej Brytanii. Zmarł 31 sierpnia 1962 w Londynie. |
| Zawartość kolekcji | 1. Dokumenty osobiste - nominacje, zwolnienia ze stanowisk, dyplomy, currciulum vitae, korespondencja prywatna i urzędowa listy do prezydenta RP, do generalów, korespondencja z Instytutem w sprawie Składkowskiego (1926-48, 1962); 2. korespondencja i wspomnienia (np. manifestacja na pl. Grzybowskim w Warszawie), wycinki prasowe, testament, program akademii żałobnej (1948-1962); 3. czasopisma, spis przekazanych matriałów przez rodzinę w 2007, zdjecia, notatki, rejestracja w Anglii jako lekarza, życiorys, wspomnienia, opracowania, teksty Składkowskiego (1939-1962) |
| Uwagi | z importu kolekcji 2021-12-07 11:53:42 |
| Metryka | liczba jednostek archiwalnych: 3; metry bieżące: 0.07 |
Wyszukaj w kolekcji