Kolekcja: Archiwum Janusza Głuchowskiego
| Archiwum | Instytut Józefa Piłsudskiego w Londynie |
|---|---|
| Opis kolekcji | Janusz Głuchowski (1888-1964; generał dywizji) - w 1914 był zastępcą Władysława Prażmowskiego "Beliny" w patrolu "siódemki", który w nocy z 2 na 3 sierpnia, jako pierwszy przekroczył granicę zaboru austriackiego z zaborem rosyjskim w Kocmyrzowie i 4 sierpnia wieczorem powrócił do Krakowa, a 6 sierpnia wyruszył wraz z 1 kompanią kadrową do Miechowa. Następnie w 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich dowodził kolejno szwadronem, dywizjonem, a wreszcie był ostatnim dowódcą pułku. Po kryzysie przysięgowym w 1917 był internowany w Beniaminowie, a następnie więziony w Niemczech w twierdzy Werl. W pierwszych dniach listopada 1918 r., utworzył w Lublinie i Kraśniku, 3 Pułk Ułanów, następnie przemianowany na 7 Pułk Ułanów Lubelskich, którym jako major, dowodził w zwycięskich bitwach pod Słonimem, Lipniszkami, Berdówką, Chochłem, Gródkiem, Wilją, Wiazyniem, Kamieniem, Dźwiną oraz pod Dereguszczem. Stanowisko dowódcy pułku obejmował aż do lipca 1920, gdy objął dowództwo I Brygady Jazdy z którą odnosił sukcesy w Małopolsce Wschodniej i na Wołyniu, wśród nich w bitwie pod Zasławiem. Po zakończeniu wojny polsko-sowieckiej, dowodził I Brygadą Kawalerii. W międzyczasie, od 1 grudnia 1924 do 20 sierpnia 1925, był słuchaczem II Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. W październiku 1925 powierzono mu dowództwo 4 Dywizji Kawalerii. Później został zatwierdzony na tym stanowisku i 16 marca 1927 awansowany na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 5 lokatą w korpusie generałów. 4 czerwca 1930 został mianowany komendantem Centrum Wyższych Studiów Wojskowych. Następnie był dowódcą Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu i I wiceministrem Spraw Wojskowych. We wrześniu 1939 wydał, m.in. Rozkazutworzenia dowództwa obrony Warszawy z gen. Walerianem Czumą na czele, oraz rozkaz ewakuacji nad granicę rumuńską wszystkich lotników nie będących w pierwszej linii. Po wydostaniu się z obozu internowanych w Rumunii, przedostał się na Środkowy Wschód, skąd w styczniu 1941 został powołany do Londynu, gdzie 21 marca 1941 zostaje generałem do zleceń Naczelnego Wodza. W październiku 1941 objął dowództwo Brygady Szkolnej w Szkocji. 23 września 1943r. Zostaje mianowany dowódcą Jednostek Wojska w Wielkiej Brytanii (JWWB). Podlegały mu pod każdym względem wszystkie jednostki Wojska Polskiego znajdujące się na terenie Wielkiej Brytanii włącznie z 1 Korpusem w którego skład wchodziła 1 Dywizja Pancerna do chwili odpłynięcia na kontynent. Wyjątkiem była 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa, która podlegała Naczelnemu Wodzowi i jej zależność była jedynie garnizonowo-gospodarcza. Na tym stanowisku awansował 1 czerwca 1945 na generała dywizji. Na emigracji był jednym z twórców, a z czasem aż do śmierci, prezesem Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie. Był też do ostatnich chwil życia prezesem Koła Generałów, prezesem Koła 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich Beliny, Koła 7 Pułku Ułanów Lubelskich, prezesem honorowym Koła 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich oraz od 1951 Inspektorem Wyszkolenia Brygadowego Koła Młodych "Pogoń". Odznaczony m.in. VM, KZ, ZKZ |
| Zawartość kolekcji | 1.Życiorys, rozkazy, nominacje, dokumenty osobiste (kalendarze, notatnik, listy), broszury, wycinki z gazet (klepsydry), 1916-1964; 2. Korespondencja z Koła Generałów, Pułkowników i byłych wyższych dowódców, wykaz z adresami, 1948-1963; 3. Korespondencja służbowa i prywatna, 1940-1961; 4. Wspomnienia, przemówienia; 5. Korepondencja, 1943-1963; 6. Korespondnecja z prasą, wycinki prasowe; 7. Brudnopisy; 8. Raporty, sprawozdanie z odprawy Sztabu Głównego, zapisy z rozmów, wycinki prasowe, wiersze; 1940-1945; 9. Emigracja - druki ulotne, komunikaty, rozkazy, orędzia, odezwy, 1946-1961; |
| Uwagi | z importu kolekcji 2021-12-07 11:53:41 |
| Metryka | liczba jednostek archiwalnych: 9; metry bieżące: 0.15 |
Wyszukaj w kolekcji