Kolekcja: Archiwum Józefa Jaklicza
| Archiwum | Instytut Józefa Piłsudskiego w Londynie |
|---|---|
| Opis kolekcji | Jaklicz Józef (1894-1974), przedwojenny pułkownik dyplomowany, generał brygady (1964), w sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, służył w 3 Pułku Piechoty. Pełnił kolejno funkcje: dowódcy plutonu, adiutanta batalionu, adiutanta pułku i dowódcy kompanii. Walczył w tym czasie w Karpatach, Besarabii i na Wołyniu. Po utworzeniu Polskiego Korpusu Posiłkowego pełnił w nim funkcje sztabowe, a po jego rozwiązaniu wszedł w skład Polskiej Siły Zbrojnej. Od 1918 roku w Wojsku Polskim, dowodził batalionem 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej w obronie Lwowa w listopadzie 1918 roku. Następnie dowodził kombinowanym pułkiem w grupie płk. Sikorskiego, którą to funkcję pełnił do marca 1919 roku. W okresie od marca do grudnia 1919 roku był szefem sztabu 9 Dywizji Piechoty, a od 2 stycznia do 15 kwietnia 1920 słuchaczem II kursu wojennego Szkoły Sztabu Generalnego. Praktykę dowódczą odbył w czasie wojny z bolszewikami na stanowisku szefa sztabu 15 Dywizji Piechoty w Grupie Operacyjnej gen. Romera, a następnie dowódcy 25 Pułku Piechoty. W 1920 roku wyjechał do Francji, gdzie do 1922 roku studiował w École Superieure de Guerre. Po powrocie do Polski w marcu 1923 otrzymał tytuł naukowy oficera Sztabu Generalnego i został szefem wydziału w Oddziale III Sztabu Generalnego, pełniąc tę funkcje do grudnia 1924 roku. Następnie był kolejno wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej, I oficerem sztabu Inspektora Armii. W kwietniu 1929 roku został dowódcą 12 Pułku Piechoty w Wadowicach, którą to funkcję pełnił do czerwca 1932 roku. W czerwcu 1932 roku został zastępcą komendanta a następnie kierownikiem katedry taktyki ogólnej w Wyższej Szkole Wojennej, funkcję tę pełni do 1935 roku kiedy to został dowódcą piechoty dywizyjnej15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy. W październiku 1935 roku został szefem III oddziału Sztabu Głównego, którą to funkcję pełnił do marca 1939 roku, gdy został mianowany na stanowisko II zastępcy szefa Sztabu Głównego (zastępca szefa sztabu ds. Operacyjnych) i funkcję tę pełni do dnia 18 września 1939 roku tj. do momentu przekroczenia granicy polskiej. Po przekroczeniu granicy został internowany w Rumunii skąd przedostał się do Francji. Został tam dowódcą piechoty dywizyjnej 3 Dywizji Piechoty. Po upadku Francji był kierownikiem ewakuacji polskich żołnierzy najpierww Marsylii a następnie w Grenoble. Od grudnia 1942 roku do maja 1944 roku był konspiracyjnym dowódcą Wojska Polskiego we Francji. W maju 1944 roku wyjechał do Wielkiej Brytanii i pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Piechoty i Inspektoracie Wyszkolenia Wojsk. We wrześniu 1947 roku zostałzdemobilizowany i wyjechał do Francji, gdzie mieszkał aż do śmierci. W 1964 roku Rząd RP na uchodźstwie nadał mu stopień generała brygady. Zmarł w dniu 3 lipca 1974 roku w Paryżu. |
| Zawartość kolekcji | 1.Korepondencja - m.in. list do Władysława Sikorskiego (odpis) z 1940 r. 2. Wspomienia z września 1939 r.; 3. Wspomnienia z 1920 r. |
| Uwagi | z importu kolekcji 2021-12-07 11:53:41 |
| Metryka | liczba jednostek archiwalnych: 2; metry bieżące: 0.03 |
Wyszukaj w kolekcji